Het werk van inlichtingendiensten en beleggers vertoont veel overeenkomsten. Ze opereren in een complexe omgeving waarin de dynamiek constant verandert. De manier waarop ze de wereld benaderen en de tools waarmee ze dat doen zijn vrijwel hetzelfde.
De huidige humanitaire crisis heeft grote gevolgen voor de economische activiteit en waarderingen op de financiële markten. Angst en doemscenario’s liggen dan al snel op de loer, maar wat kunnen de gevolgen zijn voor de beleggingsportefeuille van deze onzichtbare vijand met slechts tien genen?
We proberen risico’s en onvoorspelbaarheid zo goed mogelijk af te dekken. Dat doen we in de financiële wereld, maar evengoed in alle andere aspecten van dagelijks leven. Desondanks worden we vroeg of laat verrast. Dat komt omdat de wereld complex is en complexiteit zich nu eenmaal niet laat vangen in modellen. Hoe gecompliceerd we die ook maken.
Het e-book Kansdenken is kansloos, dat Cardano recent publiceerde, laat zien wat de problematische kanten zijn van het denken in, rekenen met en voorspellen op basis van kansrekening. Het is voor pensioenbestuurders belangrijk om hier inzicht in te hebben, omdat onze visie op kansrekening het antwoord bepaalt op de belangrijkste vraag bij het beheren van pensioenen: hoe ga je om met risico?
We weten dat sommige aspecten van de economie, zoals bijvoorbeeld financiële crises, van nature moeilijk te voorspellen zijn. Dit zijn gebeurtenissen waarbij veel verschillende factoren samenkomen. Kun je kansdenken toepassen in zulke complexe omgevingen? Deel 3 in onze serie over kansen, over de onbetrouwbaarheid van kansen.
Stel, je gooit vijf keer achter elkaar een muntje op. Zou je durven wedden dat je vijf keer munt gooit? Het risico dat je ernaast zit is enorm. Wed liever op iets waarschijnlijkers, zoals munt-munt-kop-munt-kop… Deel 2 uit de serie over kansen gaat over onze hersenen, die het moeilijk hebben met kansdenken.
Werken met kansen, meestal uitgedrukt in procenten, is een gebruikelijke manier om risico’s in te schatten. Maar als je dit kansdenken beter bekijkt, brengt het grote risico’s met zich mee. In een serie van drie artikelen bekijken we verschillende aspecten van dit kansdenken. Dit is het eerste deel: waarom kansdenken zo verleidelijk is.
Groepen ontberen kritisch potentieel. Wij zijn van nature geneigd het met elkaar eens te zijn. Dat zegt hoogleraar sociale psychologie Alain van Hiel. Groepen zijn volgens hem helemaal niet geschikt om beslissingen te nemen.
De meeste westerse landen worden nu geconfronteerd met de gevolgen van de structurele uitdagingen die al tientallen jaren bekend zijn. Ingrijpende hervormingen zijn noodzakelijk om de uitdagingen van de 21e eeuw aan te kunnen.
Wie gelooft dat de aarde plat is, zal niet snel een cruise boeken. Mensen nemen hele rationele besluiten op basis van absurde referentiekaders. Criminoloog Christophe Busch over extremisme en groepsgedrag.
Besluitvorming volgt een vooraf gedefinieerd algoritme in ons brein. Daarvan zijn we ons niet bewust en dat maakt ons slachtoffer van onze besluiten. “We nemen geen beslissingen, de beslissingen nemen ons”
Ook een logge, hiërarchische en traditioneel werkende organisatie als de Nederlandse politie kan relatief snel een nieuwe manier van werken omarmen. Dat bewijst de nieuwe, succesvolle opsporingsmethodiek waarin kritische reflectie en scenariodenken centraal staan.
